by Samira7687 Comments

Vorige week hadden we eindelijk één van de eerste ‘echte’ warme dagen van het jaar en dit gaf genoeg reden voor geklaag. Want; “Phoe, wat was het warm”.

De crisis, het openbaar vervoer, de dure kinderopvang, de jeugd van tegenwoordig, buitenlanders en ons pensioen:  wij Nederlanders zijn dan wel een nuchter volkje. Klagen kunnen we als de beste.

Zitten wij op een subtropisch eiland met witte stranden en palmbomen dure cocktails te drinken dan klagen dat het toch wel erg warm is: “Pfff! Eerst maar eens een duik, ik heb het bloedheet! En; Pff, ze zijn wel krenterig hier, met de rum”.

Het waait te hard of het waait te zacht. Het is te koud of het is te warm. Het is te nat of te droog. Echt goed is het niet vaak.

Maar verder zijn we best een positief ingesteld volk.

In zonovergoten Griekenland klagen ze niet. Daar wordt ‘hittegolf’ echt geen trending topic. In Thailand zeggen ze niet; “Jeetje wat een hitte vandaag”. En in Mongolië hoor je ze vast niet klagen dat de oren van hun hoofd vriezen.

Een nuchter volkje, wij? Wij klagen zelfs over het feit dat we klagen. En dat wordt ieder jaar bevestigt nadat ons vakantiegeld geïnvesteerd is in een weekje Turkije. We gooien onze koffers vol en rijden of vliegen (en sommige gekken fietsen) massaal de grens over waarna we bij thuiskomst zeggen: “Wat zijn ze toch gastvrij, daar kunnen wij nog een hoop van leren”. En: Ze zijn daar zo relaxed! Die mensen hebben. Echt. Geen. Haast, jeetje wat zijn wij toch gestrest”.

Maar ook klagen we over het land waar we verblijven. Want het is er te heet, het openbaar vervoer is slecht geregeld, de mensen zijn niet aardig, ze spreken geen Engels, het eten is eentonig, “ze rijden als gekken” en de wegen zijn slecht.

Het eerste resultaat op Google vertelt mij: ‘Klagen is je ontevredenheid, pijn of verdriet uiten’.
En dat vind ik een prima excuus om ons geklaag te rechtvaardigen. Want soms is dat gewoon even lekker.

7.687 Comments